تشویش
زندگی مسیریست پر تنش و اظطراب
گذر گاهیست خطرناک
تنها مرهمش عشقیست پاک
دوست داشتن
انگیزه داشتن ؛ زندگی را می سازد
چندست که از هیچ پُرم
و تهی از خنده
کاش می شد ؛ عشق را در نفس باد یافت
در تپش امواج ماه دید که چگونه خورشید می خندد
اما تشویش این زندگی بی رمقم کرده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر