دلم می خواد با صدای خیابون از خواب بیدار بشم پرده را کنار بزنن و نور گرم خورشید بتابه تو اتاق و بگن چه عجب بیدار شدی
الان 3 روزه که خوابی دلمون نیومد بیدارت کنیم!
منم چشامو به زور باز کنم
و دستامو مشت کنم و بدنمو بکشم و خمیازه بزنم
آه بکشم و بگم ساعت چنده بگن لنگه ظهره بگم می خوام تو رختخواب صبحونه بخورم
در حالی که صدای جیک جیک گنجیشگا می آد و صدای نزدیک و دور شدن ماشین ها و همهمه ی خیابون به گوش می رسه با آرامش صبحونه بخورمو بعد دوباره بگیرم بخوابم!
کاش می شد واسه یه مدت نبود اصلا کاش می شد یه مدت آدم بمیره
پ.ن
یادم نمی آد برای فیلمی غیرعاشقانه اشک ریخته باشم اما فیلم ضد جنگ "لبه هکسا" درباره ی زندگی "دزموند داس" اشکمو درآورد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر