دلم گرفته
دارد باور به این که ظلم پا برجا نمی ماند در ذهنم رنگ می بازد
گویی هیچ آهی دامنگیر نخواهد شد
انتهای این دهلیز شب سیه سپید نخواهد بود
دارد این رنگ رنگ آرزو، درون هر دل انگار جان می بازد
گویی هیچ پروازی آسمان را نخواهد شکافت
انتهای هیچ قصه ای شیرین نخواهد بود
اما آواز نویدبخشی دوباره جان میگیرد دوباره فریاد می کند پایان بادکاران چه دیدنی خواهد بود
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)